اسم های زیبای کردی

اسم های کردی

اسم های دخترانه کردی


-> حرف آ :
آنیما (بی نیاز – بخش ناهشیار یا خودِ درونیِ راستینِ هر فرد)
آروا (نام فرشته ای در آیین زرتشت)
آوین (عشق، ریشه اوستایی آن به معنی نگریستن وخوب بررسی کردن)
-> حرف ب :
باژیلان
به‌یان (بامداد/سپیده دم/کاریوه )
به‌فرین (برفی)
به‌ناز (نازدار)
بیریوان
بیخال (نام ابشاری درکردستان عراق )
بادا (بادا)
باژیلان(محل وزش باد)
بارین (بارین: باریدن)
بازیان (بازیان)
بازین (بازین)
باژیلان (باژیلان، عشیره‌ای از کُردها)
بانوورام (بانورام)
بانە (بانه: فلات، نام شهری در استان کردستان)
باوان (باوان)
باوێژان (باوِژان)
بانیا (بانیا – بناکننده, سازنده, بنیان‌گذار, موسس)
برژانگ (مژه)
بریا (بِریا: کاش)
بۆژانە (بُژانه: گلی خوشرنگ)
بۆنە (بُنه: مناسبت)
بووژان (بوژان: احیا)
بەدەو (بَدَو: زیبا)
بەرافین (بَرافین)
بەرامە (بَرامه: بوی خوش)
بەدڵ (بَردل: محبوب)
بەربانگ (بَربانگ: افطار)
بەرسنا (بَسنا: )
بەرسین (بَرسین: )
بەرکەن (بَرکن)
بەرما (بَرما)
بەروار (بَروار: نام کوهستانی در کردستان)
به‎ژن (اندام)
بەژنا (بَژنا)
بەژین (بَژین)
بەسیلە (بَسیله)
بەفران (بفران: برفان)
بەفرین (بَفرین: برفی)
بەناز (بَناز: نازنین)
بەنەدەن (بَندَن: کوه)
به‎نه‎وان (اساس)
بەوران (بَوران)
بەھیا (بَهیا)
بەیان (بَیان: بامداد)
بیارە (بیاره)
بی وینه (بدون نظیر)
بێری (بِری: شیردوش)
بێریڤان (بِریوان: شیردوش)
بێژا (بِژا)
بێژان (بِژان)
بێژین (بِژین)
بیسان (بستان)
بێستان (بِستان: بوستان)
بێشەنگ (بِشَنگ)
بیگرد
برفین (برفی)
->حرف پ :
په‎خشان
په‌ریخان
پرشنگ (پرتو)
پاراو (پاراو)
پاکان (پاکان: نیکان)
پاکانە (پاکانه: تبرئه، مبری)
پاکاو (پاکاو)
پاکینە (پاکینه)
پرووشە (پُروشه: دانه‌های ریز برف)
پڕژین (پُرژین)
پڕناز (پُرناز)
پژال (پژال: جوانهٔ نازک)
پەرژین (پَرژین: پرچین)
پەرگوڵ (پَرگُل)
پەروە (پَروه)
پەرەنگ (پَرَنگ)
پەژنا (پَژنا)
پەسار (پَسار: نسار)
پەسنۆ (پَسنو)
پەسیرە (پَسیره)
پەلەک (پَلَک)
پەلشین (پَلْشین)
پێتۆ (پیتو)
پیفۆک (پیفُک)
پێلوو (پِلو: پلک)
پرسیاتیس
-> حرف ت:
تافگه (آبشار)
تانیا (تالار – تهنیا – دختر تنها)
ته‌لار
تارا (=ستاره، اصل این واژه بابلی است که به زبان هندی و زبان فارسی راه یافته)
ته‎نیا (تنیا: تنها)
تریفه‌ (نور مهتاب )
ترووسکه
ترلال (زیبا،نوعی اسب)
توار (نوعی ریسمان و کردی به معنای پرنده)،نام محلی در دوسیور کشور فرانسه )
تووشیار (اشعه ی خورشید)
تیام
تیبا (آهو ، عشوه خوبان)
تیروژ (پرتو خورشید)
-> حرف ج :
جوان (زیبا / خوشگل)
جیهان
چاوجوان (زیبا چشم)
چاورەش (سیە چشم)
چکاوک (نام پرندەای)
چنور (نام گلی خوشبو)
چرو (غنچە)
چیمەن (سبزه و طبیعت)
چوپی (نوعی رقص کردی)
->حرف چ:
چاوان (چشم ها)
چاوجوان (زیباچشم)
چاوره‌ش (سیه‌چشم)
چنور (نام گلی خوشبو)
چرو (غنچه‌)
چنور (گیاهی خوشبو)
چیمن (سبزه‌ و طبیعت) چیمه‌ن
چوپی (نوعی رقص کردی )
-> حرف خ :
خەزال (غزال)
خەزیم
خوزگه (آرزو، حسرت)
خوناو (باران آهسته و دلپذیر)
-> حرف د :
دیلان (نوعی رقص کردی )
دیانا (نام شهری در کردستان عراق/ نام خدای مصریان)
دایان (مادر،جمع مادران،دایه)
دلژین (باصفا زندگی کردن)
زانا (دانا)
دیلان (نوعی رقص کردی)
دلنیا (دلگرم و مطمئن، قابل اطمینان)
دلووان (مهربان)
دلوین (رباینده دل، عشق)
دیانا (نام شهری درعراق، نام الهه رومی)
دیمَن (چشم انداز)
-> حرف ر :
رازان
رادین (راه دین)
راشین (راه سبز)
روناک (روشنا، روشن، نورانی)
ریژنه‌ (باران تند در هنگام آفتاب)
رازاوه (آراسته،تروتمیز)
راژانه (نام گیاهی داروی)
روجا (آفتاب،در پارسی میانه مورد استفاده قرار میگرفت)
روجیار (جمع آفتاب)
روژآوا (غروب، غرب)
روژا (روزها)
رژان (چشمان درشت و شهلا)
روژان (روزها)
روژانو (روز نو)
روژبین (راهنما و هدایت کننده روز)
روژدا (مادر زندگی)
روژه (الماس)
روژیار (میانجی روز و روشنایی، آفتاب، خورشید)
روژیا (یکی از روزها)
روژیتا (مانند روز و روشنی)
روژینا (چشم انداز روشنایی،روژین)
روژ (خورشید) Roj
روژین (زیبارو، مانند روز، خوروَش)
روناک (روشنا)
ریژنه (باران تند در هنگام آفتاب)
روناهی (تابناک)
رونیاس (روناس)
ریژین (هوش)
ریبوار
روژینه
رویسا (چشمه آب روشن)
-> حرف ز :
زارا (پسندیده)
زریان (بادجنوب)(بهمن)
زوزان
زیرین
-> حرف ژ :
ژوان
ژیانا (زندگی،حیات)
ژین (زندگی)
ژینا (زندگی)
ژیلا
ژینو (زنده، زندگی تازه،زندگی دهنده)
ژیار (تمدن)
ژیوان (زی بان/بانی زندگی)
ژینوس
ژه نیار
ژاله
ژیله
ژین
ژاکاو (پژمرده)
-> حرف س :
سابات (جزء اول آن «سا» به معنای آسایش و جزء دوم آن «بات» نمودار ساختمان، آبادی و عمارت است)
سازان
سه‌ما (رقص، سماع)
سکالا
سروشت (طبیعت)
سروه‌ (نسیم)
ستران (ترانه،آواز)
سوزان
سوکار (نام کوهستانی در کردستان)
ساریژ (درمان شدن)
سمانه
سایدا (سایه مادر)
سروه
سادیا
سوژین
سازان
سەیران
سکالا
سروشت (طبیعت)
سروه (نسیم)
ستران
سنور (مرز)
سوزان
سوکار (نام کوهستانی در کردستان)
سوما (روشنایی)
سبر
سدری
سولاف (آبشار کوچک)
سولان (نام گلی)
سولین (غنچه گل)
سویند (سوگند، تلفظ souven، قسم، استواری بر پیوند، استواری بر گفتن و راست گفتن)
سه رگول (سرگول، تلفظ sargol، نوبر، گلچین)
سه یران
-> حرف ش :
شاجوان (شایه‌ستا شه‌نۆ شلخا)
شاگول (شازه مان شه ڤاهه نگ شن)
شتاو / شه تاو (رودخانه ی جاری پر آب، آبشار)
شنو (اشنویه)
شنه‌ (نسیم آرام و دلپذیر بهاری)
شه‌پول (موج، آبخیز)
شه‌مام
شاین (شاهدانه)
شنیان (وزیدن نسیم،آرزو کردن،خنده نوزاد)
شونا (نوعی گیاه،اثر)
شلیر (۱. سوسن ۲. لاله)
شوخان (=شوخ و شنگ)
شنو (اشنویه)
شنه (نسیم آرام و دلپذیر بهاری)
شەپول (موج دریا، آبخیز)
شه م
شەمام
شەرمین
شه نگه (زیبا)
شەوبو
شوشه (پاک)
شیلان (گل نسترن)
شیما (در کردی به معنای دخترانه، دارای ریشه عربی)
-> حرف ف :
فرمیسک (اشک)
فینک (خنک و دلچسب)
-> حرف ق :
ڤیان (=عشق)
-> حرف ک :
که‌ژال (آهو، گونه‌ای از واژه خه‌زال/غزال )
کویستان (کوهستان )
کوردستان(کردستان )
کردیا(دختر کرد)
کازیوه (سپیدی صبح تا آنجا که همه افق را فراگیرد)
کیژان (جمع دختران)
کالێ (=دختر چشم آبی با گیسوان طلایی)
کانی (=چشمه)
کەژال (=آهو، گونەای از واژه خەزال=غزال، اصل این واژه عربی است.)
کویستان (=کوهستان)
کوردستان (=کردستان)
که ژان
کیاناز
که ویار
کاژین
کارین
کارل
کارن
کژین(جامه ابریشمی)
->حرف گ :
گلاریس (زلف تابیده، موی بافته شده به زیبایی و آراستگی)
گیوا (جذاب و گیرا)
گلاره (چشم، حبه ی انگور)
گەلاویژ (ستاره شباهنگ، نوعی ستاره که درشبهای تابستان نمایان میشود)
گولاله (لالە، گل)
گزنگ (پرتو خورشید)
گشین (روشنی)
گونا(تاوان)
->حرف ل:
لارا (ناز ، ظریف ، گل گندم)
لاوین (نوازشگر ، درخت بید مجنون ، منطقه ای در کردستان)
لوتوس
->حرف م :
ماهورا
مه‌هاباد (مهاباد/ شهر بسیار زیبا در کردستان ایران)
مژان (مژگان،مژه)
میدیا (مدیا، سرزمین ماد که محل تولد زرتشت است، نام همسر آخرین پادشاه ماد)
مزگین (مژده)
مهرایین
-> حرف ن :
نارین (منسوب به نار، تر و تازه، شکوفه ی انار)
ناسکی (زریف)
نشمیل (خرامان)
نه‌خشین (آراسته‌ / دارای نقش و نگار)
نیاز (دعا / احتیاج)
نیان ( لطیف / دلپذیر)
نینا (اینها)
نازار (دوست داشتنی)
نالین
ناسکول
نساره
نَشمیل (زیبا و دلکش، خوشگل، خوش اندام، دلربا)
نه شمین
نەرمین (دلپذیر، مهربان)
نیشتمان (میهن، دیار)
-> حرف و :
وارش (بارش)
وینه (تصویر، عکس، منظره)
وه نه وشه (نوعی گل)
ویان (عشق)
-> حرف ه :
هالان (ویژیگی دختر به لخاظ زیبایی،سروصدا)
هانا (امید،بینایی،خواهش)
هانه (تحریک کردن، اینک)
هایا (هوشیار،زیرک و باهوش)
هاوژین
هورین (صدای جریان شدید آب)
هیدی (آرام،صبور)
هیدیکا (به آهستگی)
هاوناز
هاوین (تابستان)
هەلاله (لاله)
هوزان (ﺑﺴﯿﺎر داﻧﺎ ، ﺷﺎﻋﺮ ﻗﺼﯿﺪهﺳﺮا)
هوزانا
هونیا
هورا ( درکردی غوغا و در اوستایی به معنایی نوشیدنی مست کننده یادشده است.)
هیلین (آشیانه)
هناس (نفس)
هه‎تاو (همچون خورشید)
هه نیسک
هه وار
هیژا (محترم، بزرگوار)
هیما (نشانه)
هینا (دانا)
هیرو (گل ختمی)
-> حرف ئ :
ئاسکی (از واژه‌ “ئاسک” به‌ معنی آهو )
ئالان (سرخ، نام منطقه ای بسیار مهم در کردستان ایران سردشت)
ئالا (بیرق، پرچم/لوا)
ئاڵێ (دختر مو بور )
ئادان (آدان: زمین حاصلخیز)
ئادار (آدار)
ئاردا (آردا: نام فرشته‌‌ای در آیین زردشت)
ئارژەن (آرژَن)
ئاریمان (آریمان)
ئارینا (آرینا: نژاد آریایی)
ئاشتی (آشتی، صلح)
ئاگرین (آگرین: آتشین)
ئالووس (آلوس)
ئالین (آلین)
ئاڤان (آوان: نام کوهستانی در کردستان)
ئاڤزەن (آوزَن)
ئاڤبین (آوبین)
ئاڤشین (آوشین)
ئاڤین (آوین)
ئارگۆن (آرگُن: به رنگ آتش)
ئاژار (آژار: محصول زمین)
ئاژنا (آژنا)
ئاژوان (آژوان)
ئاژین (آژین: زِبر)
ئاساره (آساره: ستاره)
ئاسکۆڵ (آسکُل: بچه آهو)
ئاسمین (آسْمین: یاسمین)
ئاشناو (آشْناو)
ئالشک (آلِشک: شب‌بو)
ئالیا (آلیا: غنچهٔ گل)
ئاڵا (آلا: پرچم)
ئاماژه (آماژه: اشاره)
ئامێز (آمِز: آغوش)
ئاوان (آبادانی)
ئاورین (آتشین)
ئاوین (زیبا، عشق)
ئایرین (آیرین: آتشین)
ئەتوون (اَتون)
ئەدگار (اَدگار)
ئەردەلان (اَردلان: نام ولایتی در کردستان)
ئەردەم (اَردَم)
ئەرمین (اَرمین)
ئەرنەواز (اَرنَواز)
ئەزموون (اَزمون: امتحان)
ئەژین (اَژین)
ئەسرین (اَسرین: اشکین)
ئەستی (اَستی)
ئەلەگەز (اَلَگَز)
ئەنوا (اَنوا: پناه)
ئەورین (اَوْرین)
ئەوین، ئەڤین (اَوین: عشق)
ئینانا (اینانا: الههٔ عشق)
ئێلیان (اِلیان)
ئایرین
ئاتوسا
ئاتساتژا
اسم های پسرانه کردی

–> حرف آ :
اروان
آران (ئاران – قشلاق)
آریوان: آتشه وان (آری: به معنی آتشه، وان: نام شهری در ترکیه)
آمانج (هدف، مقصد)
آمیار
آوات
افران
اورامان
اردلان
آرتین (حرارت آتش،گرمای آتش)
آرژین (آتش زندگی،گرمای زندگی)
آسو (افق)
آرشین (دوست داشتنی)
آکار (خلق و خو، اخلاق)
آکام (سرانجام،نتیجه کار)
آنیموس (بی نیاز – بخش ناهشیار یا خودِ درونیِ راستینِ هر فرد)
آوات (امید و آرزو)
–> حرف ب :
بریار (عهد و پیمان)
باگرو ( تندباد)
باهوز ( گردباد)
بەلین ( پیمان)
بەهیز ( نیرومند)
بەرزان ( بلندپایه)
بەرهەم ( ثمرە)
بەتین ( آتشین)
بهنوش (گوارا، بهترین نوش دارو)
بلیسه ( شعله، اخگر)
بلیمەت ( دلاور)
بروسک ( جرقه)
بروا ( ایمان)
بریار ( تصمیم)
بوران ( بوران)
–> حرف پ :
پارسیا (اهالی پارس)
پەژار (افسردەدل)
پەشیو (هراسان و افسردەدل «همریشه با پژمان»)
پشتیوان (پشتیبان)
پشکو (شکوفە)
پیشەنگ
–> حرف ج:
جوانرو (زیبا رو)
جوتیکار
–> حرف چ:
چیا (کوهستان بلند)
–> حرف خ :
خوشناو (نامدار،نیک نام)
–> حرف د :
داژیار (روزی ،قدرت)
داوین (دامنه کوه)
دالاهو (برگرفته از کوهی در کرمانشاه)
دانیار (بخشندە)
دارا
دەرسیم (برگرفته از منطقه درسیم در ترکیه)
دیار (دیار، پیدا)
دیاری
دیاکو (بنیانگذار ایران و اولین پادشاه مادها که شهر هگمتانه (همدان) را بنا نهاد و آنرا پایتخت ایران کرد- مشهور است که در عدالت بسیار دقیق بود)
دیلمان (برگرفته از سرزمینی که مابین گیلان و مازندران قرار دارد)
دیمەن (چشم‌انداز)
–> حرف ر :
راژور (جایی بالا،حاکم)
رامیار (اهل سیاست، سیاستمدار)
راویژ (تدبیر)
روژیار (آفتاب،زمانه)
روژمان (اندیشه نورانی،مانند روز)
روژهات (روزها)
راژان
راویژ (تدبیر)
روژند (نور خورشید)
رامان (در شگفت )
ریبوار (رهگذر)
ریوان (رهگذر)
ریباز (راه و شیوه)
ریناس (رهشناس)
ریبین (رهشناس، دورنگر، راهبین، دوراندیش، آینده نگر)
ریبین (دورنگر، راهبین)
ریکەوت (کردی)
ریزان (وارد، ماهر)
رزگار (رستگار، آزاد)
روژان
روژهلات (شرق)
روهات
–> حرف ز :
زاگروس (زاگرس اصل این واژه یونانی است.)
زال (حکمران، چیره)
زانا (دانا)
زانکو (دانشگاه)
زانیار (دانشور، دانا، دانشمد)
زمناکو (نام کوهستانی در کردستان)
زیلان (کردی)
زوران (تلاش، کشتی)
زوراب (کردی)
زریان (نام یک نوع باد، تندر، طوفان)
زیبار
زەردەشت
–> حرف ژ :
ژاکان (پژمرده ، اسم نیست مصدر فعل است)
ژیار (زندگی شهرنشینی)
ژیکان (قطره ی باران)
ژیوار (زندگی)
ژاوەرو (ژاورود)
ژوان (گفتگوی عاشقانە)
ژیر (هوشمند، همریشه با واژه «زیرک»)
ژیلوان (کوهنورد)
ژیلەمو (اخگر)
ژیوار (تمدن)
ژیوان (نگهبان زندگی)
ژیهات (کاردان، ماهر، شایسته، لایق)
–> حرف س :
ساکو (کوه بدون گیاه،ساده و بی آلایش)
سامران (نامی محلی، بلند و سر فراز)
سایمان (مانند سایه)
سوران (نام یکی از منطقه های وسیع کردستان همچنین با اضافه شدن+ی=سورانی ؛نام یکی از لهجه های معروف در کردی)
سیپان (بلندی مانع باد، نام دوکوه در کردستان)
سارو
ساکار (پاک و ساده)
سامال
سانیار (حامی و پشتیبان ، نام یکی از قبایل کرد)
سه یوان(کوهی در ایلام)
سامرەند
سەردار (سردار)
سەنگاو
سەرکەوت (پیروز)
سەرکو
سیامه ند
سیروان (نام رودی در منطقه هورامان تخت – کردستان)
سوران (نام نوعی لهجه ی مادری کردی سورانی – کرد سوران)
سردشت (به مکانی رویایی گفته میشود همانند بهشت سرسبز،نام شهری کردنشین در آذربایجان غربی)
سَیوان (هاله، اطراف ماه، سایبان، چادر)
سیروان
–> حرف ش :
شالیار (همدم شاه )
شاهو
شیروان
شمِال
شیرکو
شورش
شیوان
شوان
شڤان
–> حرف ک :
کاردوخ (نامی برای قوم کرد)
کاروان
کاویار (مراد،آرزو)
کژوان (کوهنورد)
–> حرف ل :
لاهور (یکتا)
–> حرف م :
ماردین (نام منطقه ای کرد نشین در ترکیه)
ماژان (بزرگان، همچنین مکانی در شهرستان بیرجند)
–> حرف ن :
نیهاد (نهاد،هدف و مسیری)
–> حرف و :
وانیار (باسواد)
وارو (رهگذر)
وفران (در زبان کوردی ایلامی به معنای برف)
–> حرف ه :
هامون
هکار
هژار (بینوا، فقیر، تنگ دست)
هژیان (ارزنده، شایان ارزش)
هاوری ( همراه)
هاوراز (همراز)
هەلمەت (هجوم ناگهانی، دگرگون‌شده واژه عربی حَمله)
هەژار (ندار و فقیر)
هەلکەوت (فراز-رونده، چیره)
هەلگورد
هەلو (آله، عقاب)
هەردی
هەورام (برگرفته از اورامانی، نام مردمی از سرزمین دیلمان که به غرب ایران مهاجرت نمودەاند)
هەوراز ( فراز و نشیب)
هیژا ( گرامی، محترم)
هیرش (یورش)
هورام (زیبا رو، خوش رام ، خنده رو ، ﻣﺮدﻡ ﻣﻨﻄﻖهاوراﻣﺎﻥ ، ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ آﻓﺘﺎﺏ)
هوزان (آوازەخوان)
هومەر
هیدی (آرام،ساکت)
هەندرین ( نام کوهستانی در کردستان)
هوگر ( علاقەمند)
هیرش (یورش، هجوم و حمله)
هیژا (گرامی، محترم)
هیوا (امید)
هیمن (آرام ، صبور ، متین، نجیب)
حرف ئ :
ئابا
ئاراز (آراز: اَرَس)
ئاسو (افق)
ئاسوس
ئاکار
ئاکام (عاقبت، سرانجام)
ئاکو (قلهٔ کوه)
ئاگرین (آتشین، نام یک کوهستان)
ئالان بلند، با حرمت، سخن دلنشین (نام کوهستانی در کردستان)
ئاوات (امید)
ئارتین ( شعله و گرمای آتش)
ئارمین ( منسوب به آرام-پسر کیقباد)
ئازا ( دلاور، همریشه با آزاد)
ئەگید ( دلاور، اصل این واژه ترکی است)
ئەلەند ( تیغ آفتاب، نخستین پرتو بامدادی خورشید)
ئەردەلان ( اردلان)
ئەردەوان ( اردوان)
ئەژدەر ( اژدر)
ئەویندار ( عاشق)
ئاهورا